परवा कामानिमित्त परगावी गेलेलो..काम आटोपून मोबाईल ऊघडून बघितला तर निनावी msg..काय तर hw r u..?? अगदी एवढंच..पाठवणार्‍याने आपलं साधं नावदैखील लिहायची तसदी घेतली नव्हती..रोज ईतके हजारो msgs येतात..पण ही अक्षरं ओळखीची वाटत होती...क्षणभर डोळे बंद केले आणि मनात एकंच विचार आला..ती सध्या काय करते...???
कुणी असं एकादिवसात अचानक का आवडायला लागतं..?? कुणी असं कानामागून येऊन तिखंट का बनून जातं..??.फिरता फिरता चहाच्या टपरीवर पहिल्यांदा बघितलं तिला आणि नंतर रोज मित्रांबरोबर टपरीवर जायला लागलो..कधीच चहा न पिलेला मी रोज टपरीवर का चाललोय है कुणालाच कळेना..अगदी मलासुद्धा..मग बोलणं सुरु झालं, मैत्री झाली आणि मग मी कधी गुंतलो कळलंच नाही..
हवेत अधांतरी तरंगल्यासारखं वाटायचं अगदी त्या लहाणपणी आकर्षण वाटलेल्या कापसाच्या म्हातारीसारखं..मन कसं गच्च भरलेलं असायचं दिवसभर, दुसरा विचारंच मनात यायचा नाही मुळी..छोटी छोटी भांडणं, नंतरचे रुसवे फुगवे मग एकमेकांची समजूत आणि परत भांडणं..हे असं चालूच असायचं..खिशात पैसेच नसायचे खर्च करायला...एकाच दुकानात सलग दहावेळा एकच गोष्ट खाल्यानंतर तिने कंटाळून न रहावून विचारलंच शेवटी, की काय प्राॅब्लेम आहे तुझा..?? गंमत होती सगळीच..सगळं कसं मस्त मजेशीर रंगीबेरंगी..अगदी त्या चित्रकलेच्या वहीवर रंगात बुडवून ऊमटवलेल्या भेंडीच्या ठशांसारखं..
मग जसजसे दिवस सरले अभ्यास वाढला,काम वाढलं,कामाचा ताण वाढला,नोकरी,शिक्षण,आईवडील,जात,धर्म हजार अडथळे...आणि ही अडथळ्यांची शर्यत पार करता करता हातात घट्ट धरलेला हात कधी सुटला कळलंच नाही..पण आजही त्या आठवणी, ती गंमत मनात खोलवर कुठेतरी दडलेलं आहे..अगदी कपाटात दडवून ठेवलेल्या अत्तराच्या कुपीसारखं...ऊघडता देखील येत नाही की अडगळीत काढता देखील येत नाहि..आज सतिश राजवाडेंचा चित्रपट पाहिला आणि सगळ्या आठवणी एका क्षणात डोळ्यांसमोरुन सरकल्या...
प्रेम असतं एखाद्या फुलपाखरासारखं..जोपर्यंत ते आपल्या हातावर बसतं तोवरंच ते आपलं असतं..एकदा ऊडून गेल्यावर मग त्यावर अधिकार नसतो सांगायचा..ते ठरवून करता येत नाही की ठरवून विसरता येत नाहि..जाणार्‍याला जाऊ द्यावं आणि आपण प्रेम करत रहावं...आकाशातला चंद्र कधीच हातात येणार नसतो म्हणून कुणी त्याच्याकडे बघायचं किंवा प्रेम करायचं थांबवत नसतं अगदी तसंच..सतीश राजवाडे खरंच मनापासून धन्यवाद..आज माझ्यासारखे अनैकजण किंवा असा प्रत्यैकजण ज्यानै आयुष्यात एकदातरी मनापासून प्रेम केलं मनातून सुखावला असणार..या आमच्या नाजूक भावनांना वाट करून दिल्याबद्दल मनापासून धन्यवाद आणि आपल्या पुढील चित्रपटासाठी आभाळाएवढ्या शुभेच्छा
कुणी असं एकादिवसात अचानक का आवडायला लागतं..?? कुणी असं कानामागून येऊन तिखंट का बनून जातं..??.फिरता फिरता चहाच्या टपरीवर पहिल्यांदा बघितलं तिला आणि नंतर रोज मित्रांबरोबर टपरीवर जायला लागलो..कधीच चहा न पिलेला मी रोज टपरीवर का चाललोय है कुणालाच कळेना..अगदी मलासुद्धा..मग बोलणं सुरु झालं, मैत्री झाली आणि मग मी कधी गुंतलो कळलंच नाही..
हवेत अधांतरी तरंगल्यासारखं वाटायचं अगदी त्या लहाणपणी आकर्षण वाटलेल्या कापसाच्या म्हातारीसारखं..मन कसं गच्च भरलेलं असायचं दिवसभर, दुसरा विचारंच मनात यायचा नाही मुळी..छोटी छोटी भांडणं, नंतरचे रुसवे फुगवे मग एकमेकांची समजूत आणि परत भांडणं..हे असं चालूच असायचं..खिशात पैसेच नसायचे खर्च करायला...एकाच दुकानात सलग दहावेळा एकच गोष्ट खाल्यानंतर तिने कंटाळून न रहावून विचारलंच शेवटी, की काय प्राॅब्लेम आहे तुझा..?? गंमत होती सगळीच..सगळं कसं मस्त मजेशीर रंगीबेरंगी..अगदी त्या चित्रकलेच्या वहीवर रंगात बुडवून ऊमटवलेल्या भेंडीच्या ठशांसारखं..
मग जसजसे दिवस सरले अभ्यास वाढला,काम वाढलं,कामाचा ताण वाढला,नोकरी,शिक्षण,आईवडील,जात,धर्म हजार अडथळे...आणि ही अडथळ्यांची शर्यत पार करता करता हातात घट्ट धरलेला हात कधी सुटला कळलंच नाही..पण आजही त्या आठवणी, ती गंमत मनात खोलवर कुठेतरी दडलेलं आहे..अगदी कपाटात दडवून ठेवलेल्या अत्तराच्या कुपीसारखं...ऊघडता देखील येत नाही की अडगळीत काढता देखील येत नाहि..आज सतिश राजवाडेंचा चित्रपट पाहिला आणि सगळ्या आठवणी एका क्षणात डोळ्यांसमोरुन सरकल्या...
प्रेम असतं एखाद्या फुलपाखरासारखं..जोपर्यंत ते आपल्या हातावर बसतं तोवरंच ते आपलं असतं..एकदा ऊडून गेल्यावर मग त्यावर अधिकार नसतो सांगायचा..ते ठरवून करता येत नाही की ठरवून विसरता येत नाहि..जाणार्‍याला जाऊ द्यावं आणि आपण प्रेम करत रहावं...आकाशातला चंद्र कधीच हातात येणार नसतो म्हणून कुणी त्याच्याकडे बघायचं किंवा प्रेम करायचं थांबवत नसतं अगदी तसंच..सतीश राजवाडे खरंच मनापासून धन्यवाद..आज माझ्यासारखे अनैकजण किंवा असा प्रत्यैकजण ज्यानै आयुष्यात एकदातरी मनापासून प्रेम केलं मनातून सुखावला असणार..या आमच्या नाजूक भावनांना वाट करून दिल्याबद्दल मनापासून धन्यवाद आणि आपल्या पुढील चित्रपटासाठी आभाळाएवढ्या शुभेच्छा
निरागस
No comments:
Post a Comment