" गावकुसाबाहेरची ती पडकी पण टुमदार ईमारत..
त्यामागे असलेलं ते भकास शिवार..
त्यामागे असलेलं ते भकास शिवार..
आणि त्या ईतक्या रौद्र वातावरणात माझ्यासाठी ताटकळत ऊभारलेली तू...
नाही मी विसरु शकत...
नाही मी विसरु शकत...
बांबूच्या झाडाला ऊलटा लटकणारा तो सस्तन प्राणी,
मधूनच भुंकणारं पाटलाचं ते कुत्रं..
तोंडावर अलगद येऊन धडकणारे ते गरम हवेचे झोत
मधूनच भुंकणारं पाटलाचं ते कुत्रं..
तोंडावर अलगद येऊन धडकणारे ते गरम हवेचे झोत
आणि या सगळ्या जाचातून सुटका करणारं तुझं ते निखळ स्मित हास्य
नाही मी विसरु शकत....
नाही मी विसरु शकत....
सुकलेल्या गवतातून सगळ्यांच्या नकळत सरकत पुढे जाणारा तो कुरुप सरडा,
माझ्यासारखाच दुसर्यावर जीव ऊधळून आता निपचित पडलेला तो काळा कभिन्न पाषाण
माझ्यासारखाच दुसर्यावर जीव ऊधळून आता निपचित पडलेला तो काळा कभिन्न पाषाण
आणि या सगळ्यांना वेठीस धरून तुझ्या बोटांचा माझ्या बोटांशी चाललेला खेळ
नाही मी विसरु शकत...
नाही मी विसरु शकत...
ऊन्हातानात शेतात भांगलून करपलेला तुझा तो राकट देह...
मोठाले पण वेड लावणारे तुझे टपोरे डोळे...
मोठाले पण वेड लावणारे तुझे टपोरे डोळे...
तुला एकटक न्याहाळणारा मी
आणि लाजेने शरमून खाली बघत हातातल्या काडीने मातीत वर्तुळं काढणारी तू
नाहीच मी विसरु शकत "
आणि लाजेने शरमून खाली बघत हातातल्या काडीने मातीत वर्तुळं काढणारी तू
नाहीच मी विसरु शकत "
©-निरागस
Kharach nahi visaru shakat.... khup chan
ReplyDelete..धन्यवाद
ReplyDelete