"...माझ्या आठवणीतला दुसरा मास्तर.."

"..परवा मास्तरची आठवण आली म्हणून मास्तरला मी लिहिलेली कविता पाठवली...मास्तरचा reply आला .. सिंधु सेमी फायनल जिंकली...मी म्हटलं अभिनंदन...मास्तर म्हटला ऊद्या फायनल आहे मी बघू नाही शकणार पण तू नक्की बघ...मी विचारलं काय आॅपरेशन वगैरे आहे काय..?? मास्तर म्हटला क्रिकेट मॅच आहै माझी....पण मला अजिबात आश्चर्य वाटलं नाही...कारण आमचा मास्तर असाचं आहे सुरुवातीपासून...मास्तरच्या अंगात चार सचिन तेंडुलकर आणि दोन गोपीचंद भरलेत...

               ...मुंबईचं तिकीट काढावं आणि कोल्हापुरला जाऊन पोचावं तसा आमचा मास्तर चुकून डाॅक्टर झालाय...ईतक्या वर्षात मास्तरला मी कधीच मुलींबरोबर फालतू चकाट्या पिटताना बघितलं नाही..की परीक्षेचं अवास्तव टेंशन घेऊन दिवसभर पुस्तकात डोकं खुपसून बसलेलं बघितलं नाही..कधिही कुठेही भेटा खेळाचा विषय काढा,मास्तर एका पायावर तयार...mbbs ला आम्ही सगळे मिळून जेवढे sports points मिळवायचो तेवढे मास्तर एकटा खिशात घेऊन जायचा....क्रिकेट,फुटबाॅल,वाॅलीबाॅल,बॅडमिंटन...काहि सांगा सगळ्यात पहिला नंबर...मला कित्येकवेळा प्रश्न पडायचा अभ्यास कसं काय सांभाळतो मास्तर...?? नुसतं खेळत राहतो....पण आता कळतं सगळं..काहि नसतं अभ्यास वगैरे...सगळा गाढवपणा आहे...आजूबाजूला चाललेल्या चुकीच्या वाईट गोष्टींपासून दूर रहायचं असेल तर छंद जोपासावे लागतात आणि म्हणून मी लिहितो आणि म्हणूनच मास्तर खेळत असावा कदाचित....
                        ...मास्तर असंच खेळत रहा धातीफुटेपर्यंत...असंच हसत रहा आयुष्य संपेपर्यंत...मास्तरच्यात आणि आम्हा ईतरांच्यात एकच फरक आहे...आम्ही सगळे हाडा- मांसाची सामान्य माणसे आहोत.,तर मास्तर हाडांचा डाॅक्टर आणि आभाळाएवढा मोठा माणूस आहे...."

                                                                                       -निरागस